100 jaar Landgoed De Wilmersberg

Een jaar lang feest

100 jaar is een mijlpaal waar we best trots op zijn, al zeggen wij het zelf. Dat moet gevierd worden. En niet één keer, maar het liefst 100 keer. 100 jaar jubileum zijn 100 redenen voor een feestje. Daarom hebben wij het hele jaar lang speciale jubileumacties. Van kleine upgrades in je kamer tot en een speciaal jubileumarrangement.

Overnachten in een historisch hotel

Wanneer je op zoek bent naar een unieke plek om historisch te overnachten, zit je bij de Wilmersberg dus goed. In 2023 vieren we dat het landgoed 100 jaar bestaat. Deze plek heeft niet altijd dienst gedaan als hotel, maar is 100 jaar geleden gebouwd als buitenverblijf van de rijke textielfamilie Blijdenstein uit Enschede. Maar de plek waar het hotel staat gaat nog veel langer terug en is al eeuwenlang een locatie waar mensen graag komen. Duik je samen met ons in de geschiedenis van (in onze ogen) een van de mooiste plekken van Twente?

Het heuvelende landschap waar Landgoed De Wilmersberg bekend om staat, maakt deel uit van de Oldenzaalse stuwwal, die van Lonneker naar Denekamp loopt. Tijdens de voorlaatste ijstijd, zo’n 150.000 jaar geleden, werd de wal waar deze bergen deel van uitmaken, door naar beneden zakkende ijsmassa’s uit Scandinavië gevormd. Deze stuitten in Twente op taaie keileem dat door de immense krachten van de afzakkende ijsmassa werd opgedrukt. Door de gigantische krachten zijn de Twentse ‘bergen’ ontstaan, zoals de Paasberg (80m) en Tankenberg (85m). Deze liggen op loopafstand van De Wilmersberg.

Over de naam en het gebied De Wilmersberg is weinig bekend. In 1440 is er in de markeboeken van De Lutte sprake van een erve ‘Nij Huss’ gelegen bij de Monnikhof en de Elfde Heurne van De Lutte. Aangenomen wordt dat hier een boerderij moet hebben gestaan.

Twentse textielfabrikanten kochten tussen 1840 en 1920 grote stukken grond op de prehistorische stuwwal, die grotendeels uit keileem bestaat. Ze beplantten deze of ontgonnen de grond als landbouwgrond. Later bouwden ze er hun fraai gelegen luxe villa’s. Vooral buitenplaatsen ten oosten van industriestad Oldenzaal werden ontwikkeld. Het was niet ondenkbaar dat de door westenwind meegevoerde rook van de fabrieksschoorstenen in oostelijke richting voor overlast zou kunnen zorgen. Maar uiteindelijk draaide het altijd om het aanzien van de ligging van de villa.

Op 4 november 1912 kocht J.B. Blijdenstein Willem Jzn. (vanaf 1897 directeur Katoenspinnerij Bamshoeve) erve Nijhuis en verschillende percelen van A.J.A. Nieuwenhuis voor f. 25.000,-, dat nu het landgoed van De Wilmersberg is. Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) werd de bouw van het buitenverblijf vertraagd. Wel werd in 1914 een theehuis op het landgoed gebouwd. In 1920 werd met de bouw van de villa begonnen en in 1923 betrok de familie Blijdenstein het huis, dat ze in de zomer bewoonden. De Blijdensteins hadden vier kinderen; Wies (1902), Wim (1905), Joan (1909) en Hans (1911).

Zoals veel rijke textielbaronnen in die tijd bewoonde de familie Blijdenstein in de winter een huis in de stad en in de zomer op het platteland. In de winter woonde de familie in ‘De groote schuur’ in Enschede.

De Wilmersberg werd ontworpen door architect Kuipers uit Naarden. Hij was een in die tijd bekende architect. Het meest bekende gebouw dat hij ontwierp, is de Groote Industrieele club op de Dam in Amsterdam. De tuin werd aangelegd door de bekende tuin- en landschapsarchitect Van Copijne. Het echtpaar Blijdenstein was een liefhebber van tuinen, net als veel andere textielbaronnen in Twente. Voor de tuinman werd een apart huis neergezet (het witte huis dat rechts aan de overkant van de ingang van De Wilmersberg. ligt). Opvallend aan het pand is de gevelsteen met een gebeeldhouwde bijenkorf die verwijst naar het Nije Huss.

Op het landgoed werden een tennisbaan aangelegd, een zwemvijver, een moestuin, een siertuin, een arboretum en er stond een theekoepeltje. Het grote huis heeft drie verdiepingen. Op de bovenste etage lagen de kamers van de Duitse bedienden. De inrichting van de villa deed denken aan de stijl van Lodewijk XIV, met veel hout. J.B. Blijdenstein gebruikte de huidige lounge als slaapkamer en sliep naast de haard met een moker onder zijn bed tegen inbrekers. Het in marmer uitgehouwen familiewapen boven de haard, alsmede het in vierkanten verdeeld plafond in houtsnijwerk dat is afgewerkt met leer, zijn behouden gebleven. Na het overlijden van haar man in 1931, bleef Aleida Blijdenstein tot haar dood in 1955 ’t Nije Huss permanent bewonen.

Op 1 december 1956 wordt het landgoed verkocht aan Stichting Vakantieverblijven van de NVV te Amsterdam. Leden van de NVV (later: FNV) konden hun kinderen hier laten genieten van een onbekommerde vakantie. Tal van prominenten vanuit de PvdA, waaronder Joop den Uyl, hebben het vakantieoord toen bezocht.

In 1960 vond een grote verbouwing plaats. De veranda aan de achterzijde werd aangepast en de linkervleugel werd toegevoegd. Het koepeltje/tuinhuisje staat er dan nog en werd afgebroken in 1983.

Tot 1974 was ’t Nije Huss uitsluitend bestemd voor leden van de vakbond NVV. Na 1974 mochten ook andere vakantiegasten gebruikmaken van dit vakantieoord dat vanaf 1971 werd gerund door Ad Ruiter. In 1989 kocht Ruiter de villa en in 1991 werd de villa overgenomen door Ruud Stinissen die 't Nije Huss grondig restaureerde. Hij veranderde ook de naam ’t Nije Huss in ‘Landgoed de Wilmersberg’.

In 1995 is de Wilmersberg gekocht door Ferdinand Fransen (die Arke Reizen succesvol uitbouwde). Er vond wederom een grote verbouwing plaats, de zijvleugel, het zwembad en de wellnessboutique werden toen bijgebouwd. Vanaf 1998 werd de Wilmersberg een hotel, restaurant, conferentieoord en beautycentrum en kent het de functie die het tot de dag van vandaag nog steeds heeft.